Zaterdag 31 juli, vers terug van het EK, de Oude Schicht onder het dekkleed vandaan gehaald waar deze al de hele winter onder lag. Een sopje zou geen kwaad kunnen tegen alg en spinnen. We hebben de boot aardig gesloopt van zijn onderdelen om de 462 zeilbaar te krijgen, dus zijn wij heel blij met de watersportwinkel bij ons op de haven (en zij met ons). Na een paar uur klussen in de zon, is hij naar ons idee weer compleet en zeilbaar.

Zondag 1 augustus, het is heerlijk warm weer en om een uur of 3 besluiten we het beestje maar eens te water te laten. Hij doet het nog. Het is heerlijk rustiek zeilweer op het Eemmeer, beetje draaiende wind, maar de vlaagjes komen niet te hard in, zodat ik alle tijd heb om langzaam de boot weer recht te trekken. Bij tijd en wijle kan ik zelfs voluit in de trapeze.

Halverwege het meer is het tijd om de spinaker uit te testen met de boom die we erbij kregen in Engeland. Zware aluminiumpaal met metalen beslag. De spinaker is van een leverkleurig beige en zo te zien vaak genoeg ge(mis)bruikt. Omdat we geen rekening met een parcours hoeven houden, maken we gijpen we pas als de 1 meter diepte boeien voorbij komen. Heerlijk relaxed de andere kant weer op. Na een paar keer het meer op en neer besluiten we de spi te strijken. Ik gooi de schoten los, draai hem recht voor en Ton haalt hem binnen. Althans, totdat iets ergens klemt... Ton geeft een extra ruk, meestal schiet het dan wel los, en ja, met een luide knal breekt de spiboom in tweeën.

Voor elke ervaring is een eerste keer en ik moet zeggen, deze kwam onverwacht waardoor de knal des te luider was. De spi liet zich daarna wel lekker makkelijk opruimen.

Terugzeilend naar de haven hebben we de spi weer opgezet, ditmaal zonder boom en tot mijn verbazing werkt de helft van de handelingen net zo als met een spiboom en de andere helft werkt net tegengesteld. Het is best mogelijk de spi vol te houden zonder spiboom en zelfs een beetje te reachen met behulp van de voorstag waarachter de knoop blijft haken.

Tegen 7 uur zijn we terug in de haven. De meeste zeilers en gezinnen zijn dan al naar huis. We worden nog even aangesproken door een zeiler, die vraagt of het een 470 is. Nee, deze is toch iets langer. Na het uitwisselen van wat ervaringen rijdt hij weg en besluit ik dat het tijd wordt om aan wat promotie te doen op de haven. De volgende keer toch maar zo'n poster van Arent meenemen, dan weet iedereen wat een Javelin is.

Als het zulks heet weer blijft, gaan we deze week weer zeilen. De luxe van een tweede boot D

Donderdag 5 augustus, een hittegolf rolt over Nederland, ook al tref je die term nog niet aan in de kranten. We stoppen vandaag eerder met werken om daarna snel naar de boot te gaan, om zes uur zijn we het water op. En inderdaad, daar is het koeler. Zelfs het verorberen van de meegebrachte pizza's aan de rand van het water is al veel koeler dan thuis.

Het zeilen gaat mogelijk nog relaxter dan zondag. De kapotte spiboom is nu verangen door ons oudje, een van het type veel te kort, maar mooi goudkleurig uit de oudheid. Ik weet nu ook wat er in het begin van mijn javelin-zeilcarrière is foutgegaan: die boom is zo kort dat je het voorlijk van de spi niet kunt zien tenzij je nog voor de stag gaat staan. Wel heeft dit het voordeel dat je goed kunt oefenen door te voelen wat de wind met de spi doet. Soms voel ik het inklappen al aankomen. Maar toch, geef mij maar een zichtbaar voorlijk.

Verder is het heel rustig zeilen, op het saaie af. We ronden het Vogeleiland en gaan weer terug. De spanker die we tegenkomen beaamt: het is rustig zeilen. Reden dat ze vreemd naar onze boot kijken zal komen omdat ik, in de trapeze hangend parallel aan de boot lig. Met deze wind kan ik in lighouding de spi wel onder controle houden. Het laatste deel van de tocht neem ik het roer over en Ton besluit slechts één tip te geven en verder de rol van docent over te laten aan de praktijk. Ik sta dus al tot mijn enkels in het water voordat ik me realiseer dat de boot aan de achterkant te laag ligt en langzaam volloopt. Het juiste commando voor het verplaatsen van het gewicht is dan snel gegeven. Ook de onmogelijke stand van de zeilen is een bron van ergernis. Een voordewindse koers en zeilen waar van de verkeerde kant de wind in komt. Ik schijn maar langzaam te leren. De wind heeft altijd gelijk en pas daarna de schipper: na het op koers leggen van de boot en een geip, staan de zeilen veel beter.

Tip van de dag: Eet geen pizza voor het zeilen, daar word je enorm dorstig van en dan is een liter drinken te weinig aan boord.